Size bir maymun hikayesi anlatmak istiyorum…
Anonim bir kısa öykü bu…
Dönemin birinde bir adamın yaşlı bir maymunu varmış…
Maymun bir gün kuyu başında oynarken, kuyuya düşmüş… Adam da bakmış maymunu kuyuda… Öylece duruyor… Komşuları yardıma çağırmış…
Adam komşularına, “Ya bu maymun iyice yaşlandı zaten… Üzerine toprak atalım da öylece gömelim” demiş…
Komşular da mantıklı bulmuş ve el birliğiyle kuyuyu doldurmaya başlamışlar… İlk kürek çamur ve toprak atıldığında maymun ses çıkarmış… İkincisinden sonra artık sesi çıkmamış... Eğilip bakmışlar öldü diye… Ama maymun ölmemiş. Tam aksi, üzerine toprak ve çamur atıldıkça silkeleniyor ve altta kala çamur ve toprağa basarak kuyunun ağzına hızla yükseliyormuş”…
***
Yani yaşamak için…
Demek ki, kıssadan hisse, size ne kadar çamur atılırsa atılsın, ne kadar üzerinize ölü toprağı serpilirse serpilsin, siz, onların üstesinden gelip daha da yükselirsiniz…
Yani son tahlilde şunu yazabiliriz…
Güneş balçıkla sıvanmaz…
Altın çamura da düşse yine altındır…
Bunun için siz siz olun işinize bakın…
Üretmeyi sürdürün…
Siz 30 yıllık meslek düsturumuzda bunu yaptık…
Bildiğimizi yazdık…
Bilmediğimize ahkam kesmedik…
Tek maymun gibi yaşama sevinciyle üretmek, üç maymunu oynamaktan iyidir…