Bana fütursuzca saldıran kimi Sakaryalılar iyi okuyun: İLİ: KOCAELİ İLÇESİ: ADAPAZARI

Benim rahmetli 40 yıl felçli yaşayan ve konuşamadan ölen annem Adapazarlıdır… Şeker Mahallesi’nin 1930’lı yıllardaki sakinleridir…
Karaoğlu soyadıyla ve Patlar soyadıyla tanınırlar…
Kardeşim Adapazarı’ndan evlidir…
İsviçre’de yaşıyor…
Sakarya gazetesini yıllarca bizim matbaamız bastı…
Ancak şöyle bir durum var ki, Büyük Adapazarı depremini çocukluğunda yaşayan annemin nüfus kağıdında İli Kocaeli İlçesi Adapazarı diye geçer. Bunu bilmeyen bazı cahiller, anlamsızca, fütursuzca benim Sakaryalı düşmanı olduğumu yazıp durdular… İnsan annesine düşman olabilir mi ?.. Ben de hakaret içermeyen bu cahilce yorumları bile, demokrasiye inancım nedeniyle bizzat kendim yayınladım… Çünkü ben cesurum, o yorumları yapanlar ve bu kentteki işbirlikçileri ya Kocaeli’ne de Sakarya’ya da yakışmayan korkaklardır…
Siz rantçısınız, ben adamım…
Kocaeli-Sakarya rekabeti için sezon başındaki özel maçtan önce yapılan toplantıda bunu her iki kulübün tribün liderleri ve kulüp başkanlarına açıkça söyledim…
Gidin Adapazarı’na bakın… Gelin Kocaeli’ye bakın…
Bir çok insanın nüfus kağıdında ili Kocaeli ilçesi Adapazarı yazar…
Çünkü 1954 yılına kadar Adapazarı resmen Kocaeli’nin bir ilçesidir…
Sakarya kurulunca Sakarya’ya dahil edildi…
Yılmaz Vural’ın annesi Derbentlidir…
Yaşar Kıyar’ın (Kel Yaşar) teyzesinin oğludur…
Şimdi…
Benim Sakarya ile Kocaeli düşmanlığını körüklediğimi iddia edenler…
Bu iftirayı atarken bana yaptığınız hakaretler ve ettiğiniz tehditleri mir daha gözden geçirin bakalım…
Yazıyı bir daha okuyun Sakarya’ya hakaret nerede var ?..
Bir yorumda ise “Adam hakkını alacak tabii anlaşma yapmış, parası ödenmemiş mahkemeye vermiş, Kocaelispor cümle aleme rezil rüsva etmiş… Ne yani adam parasını almayıp da taş mı yesin?” dedi birisi…
Yılmaz hoca ve taş yemeye mahrum almak…
Vallahi kargalar bile güldü… Ben yine gülmedim sadece tebessüm ettim…
Belki Yılmaz hoca özel hayatındaki tazminatlara yetişememiştir…
Unutmayın ki, 2010’larda sahaya 15-16 yaşında çocuklarımız çıkmış, rakipler acıyarak 8 atıp bırakmış, İngiltere karşısındaki Türk milli takımının durumuna sokmuştur. O mili maçlar hala unutulmazken, Kocaelispor’un içine düştüğü o günler unutulur mu?..
Kesinlikle hayır…
O çocukları bu duruma düşüren sadece ve sadece Yılmaz Vural’ın aşırı para sevgisidir…
Küme düşmüş bir takımı düşürüp mahkemeye vermek kaç insanın vicdanına sığar?..
O bebelerin içinde Adapazarlı, Derbentli, Sapancalı çocuklar vardı…
Şimdi soruyorum…
Aynı şeyi Yılmaz Vural Sakaryaspor için yapsaydı, siz ne derdiniz?..
Yılmaz hocanın bir milyon liraya ihtiyacı mı vardı?..
Ve kendisine paran ödenmeyecek denmedi. Sadece süre ver dendi…

O süreyi vermedi…
Acaba şimdi olsa aynı şeyi yapar mıydı?..
Taş mı yesin sözüne gelirken…
Vallahi Yılmaz hoca fakirse ben Afrikalı kabilenin en fakir adamıyım ?...
Yılmaz Vural o dönemin yönetimini değil bu kentin bizzat kendisini cezalandırdı…
Yılmaz hocanın kitap fuarında 12 kişiye yaptığı açıklamaları 700 kişi okudu…
Benim onunla ilgili yaptığım haberi 8 binden fazla kişi okudu…
Benim, onun yüzünden bir gün sonraya habersiz şekilde ertelenen söyleşimi 20 kişi izledi…