“Hoşgörü Gazeteciliği” mi dediniz?

Bir arkadaşım, gazetecilere açık bir “Atölye Çalışması” için davet programı gönderdi. Açıklama şöyle başlıyor;

“….Üniversitesi koordinatörlüğünde yürütülen ve ABD Türkiye Misyonu tarafından desteklenen proje kapsamında, “Medya, İnsan Hakları ve Barış İnşası Merkezi (CMHRP-İngiltere) işbirliği ile, ……tarihleri arasında, gazeteciliğe yönelik “Hoşgörü Gazeteciliği: Medyada Yabancı düşmanlığından nasıl kaçınılır?” konulu atölye çalışması düzenlenecektir.

Programın ana başlıkları;

1-    Yabancı düşmanlığı ve etkileri,

2-    Dünyada yabancı düşmanlığına karşılaştırmalı bakış açıları,

3-    Türk medyasında yabancı düşmanlığı,

4-    Medyada yabancı düşmanlığı nasıl önlenir,

5-    Göçmenler ve mülteciler hakkında raporlama,

6-    İnsan Hakları Gazeteciliğine ve Barış Gazeteciliği’ne giriş.

Özellikle “Göçmenler, mülteciler ve diğer azınlık/marjinal gruplar” hakkında haber yapan gazetecilere katılım önceliği verilecek!?

Katılımcılara 2 gün süreyle sabah kahvaltısı, öğle yemeği ve iki gecelik konaklama olanağı sağlanacak.

Ne var bunda diyebilirsiniz…

1-    Öncelikle, böyle bir konuda yapılacak atölye çalışması hangi ihtiyaçtan ve kimin ya da kimlerin akıl ve tercihleri ile yapılıyor?

2-    Böyle bir çalışmada ABD Türkiye Misyonu’nun ve İngiltere’nin işi, işlevi, maddi-manevi katlıları ve beklentileri nedir?

Gerçek anlamıyla GAZETECİLİK-MEDYA eğitimi gören her insan, gazeteciliğin öncelikle bir KAMU GÖREVİ olduğunu, “Gazetecilik Meslek Ahlak İlkeleri” içinde; insan, ırk, din, mezhep, milliyet ayrımı gözetmeksizin, KAMUOYUNU DOĞRU BİLGİLERLE aydınlatmak görevi olduğunu bilir.

Irk ayrımı ya da inanç ayrımı saplantıları ile gazetecilik yapmanın bir MESLEK UTANCI olduğunu bilir!

Tarih boyunca egemenliklerin oluşumunu, devletlerin kuruluş sürecini, dünyada yaşanan despot yönetimlerin örneklerini bilen gazeteciler, “egemen gücün gazeteciliği nasıl kullandığını, nasıl ezdiğini”  bilir!

Kimi “gazeteci” kılıklı “siyaset maşalarının” mesleğini kullanarak ekonomik ve siyasal güce nasıl hizmetkar olduklarını, nasıl kara paralarla zengin olduklarını bilir!

Her normal gazeteci, egemen güçlerin güçsüz ülkelere öncelikle “KÜLTÜR EMPERYALİZMİ” ile girdiklerini bilir!

Bu ülkede, “İkili Anlaşmalar” sonucu kurulan ABD Üslerinde görevli asker ve subayların işledikleri suçlar nedeniyle TÜRK YARGISI dışında tutulduklarını bilir!

“Dost görünümlü düşmanlığın” ve “Tehdit diplomasisinin” örneklerini de bilir!

Egemen güçler, başta enerji kaynaklarına ulaşmak ve silah tekellerini mutlu etmek için çıkardıkları savaşlarla kimi ülkeleri perişan ediyor, masum insanları GÖÇE zorluyor, ülke ekonomilerini çökertiyor ama sebep oldukları göç, sığınmacı ve mülteci sorunlarını “DOST” dedikleri ülkelerin sırtına yıkıyorlar!

Afganistan’da, Irak’ta, Suriye’de, Libya’da, Yemen’de, Ruanda’da ve dünyanın pek çok ülkesinde savaşların, insan kıyımının, açlığın, sefaletin, soykırımın asıl nedeni, bütün zenginliklerinin kaynağı başka ülkeleri soymakla olan egemenlerin, ne bu ülkeye ne de başka ülkelere HOŞGÖRÜ öğretmek hadleri değildir!

Bu ülkede gerçek bir gazeteci, “İnsanı sever, Yaradan’dan ötürü.”

Kin ve düşmanlık bilmez.

Ama insana düşman olanları da bilir!

Bu ülkenin gerçek gazetecileri, insan sevgisini Yunus Emre’den, Hacı Bektaş Veli’den, Mevlana’dan ve nice saygın ve bilge insandan öğrenmişlerdir.

Bu ülkenin gerçek gazetecileri KİNDAR olamazlar, inancı bir “araç” gibi kullanmazlar!

Bu ülkenin gerçek gazetecilerinin “Yabancıların nasihat ve himmetlerine ihtiyacı yoktur!