Ya bağımsızlık, ya ölüm

Geçen yazımda Atatürk Samsun’a çıkmadan önce kafasında oluşturduğu bağımsız bir Türk devleti oluşturma fikrinden söz etmiş ve bu hafta kaldığım yerden devam edeceğimi yazmıştım.

Atatürk bunu Nutuk’ta şöyle açıklıyor.

“Bu kararın dayandığı temel ilke şuydu. Türk ulusunun onurlu ve şerefli bir ulus olarak yaşamasıdır. Bu ilke ancak tam bağımsızlığa sahip olmakla sağlanabilir. Ne kadar zengin ve bolluk içinde olursa olsun, bağımsızlıktan yoksun bir ulus uygar insanlık dünyası karşısında uşak olmak konumundan daha yüksek bir muameleye layık olamaz. “

“Yabancı bir devletin koruma ve kollayıcılığını kabul etmek, insanlıktan yoksunluğu, güçsüzlük ve uyuşukluğu kabul etmekten başka bir şey değildir. Gerçekten bu seviyesizliğe düşmemiş olanların başlarına isteyerek bir yabancı efendi getirmelerine asla ihtimal verilemez. Oysa, Türk’ün onuru gururu ve yeteneği çok yüksek ve büyüktür. Böyle bir ulus tutsak yaşamaktansa yok olsun daha iyidir.”

“O halde ya bağımsızlık, ya ölüm!”

“İşte gerçek kurtuluş isteyenlerin parolası bu olacaktır.”

“Bir an için, bu kararın uygulanmasında başarısızlığa uğranılacağını kabul edelim. Ne olacaktı?”

“Peki! Efendim, diğer kararlara boyun eğildiğinde sonuç bunun aynısı olmayacak mıydı?”

“Şu farkla ki bağımsızlığı için ölümü göze alan bir ulus insanlık onur ve yüceliğinin gereği olan bütün özveriyi yapmakla teselli bulur ve hiç kuşkusuz tutsaklık zincirini kendi eliyle boynuna geçiren miskin, onursuz bir ulusa göre dost ve düşman gözündeki yeri bambaşka olur.

Sonra, Osmanlı hanedan ve saltanatının devam ettirilmesine çalışmak elbette Türk ulusuna en büyük kötülüğü yapmaktı. Çünkü ulus her türlü özveriyi göstererek bağımsızlığını sağlasa da saltanat devam ettiği sürece bu bağımsızlığa kazanılmış gözüyle bakılamazdı. Artık vatanla, ulusla hiçbir vicdan düşünce bağı kalmamış bir sürü delinin devlet ve ulusun bağımsızlığının, onun koruyucusu konumunda bulundurulmasına nasıl göz yumulabilirdi?

Halifeliğe gelince, bilim ve tekniğin aydınlığa boğduğu gerçek uygarlık dünyasında gülünç kabul edilmekten başka bir yanı kalmış mıydı?”

Verdiğimiz kararların uygulanmasını sağlayabilmek için adım adım ilerlemek gerekiyordu. Türk’ün bağımsızlığına saldıranlar kim olursa olsun onlara bütün ulusça onlara karşı koymak gerekiyordu.

Ben ulusun vicdanında ve geleceğinde sezdiğim büyük gelişme yeteneğini, bir ulusal sır gibi vicdanımda taşıyarak yavaş yavaş bütün topluma uygulatmak zorundaydım.”

“Bağımsızlık benim karakterimdir.” diyen Atatürk, bu konuda ne denli derin bir mücadeleye girdiğini, ülkesinin bağımsızlığı için karşısına çıkan zorlukları ilmek ilmek dokuyarak başarıya ulaştığını görmek gerekmektedir.

Halkına bu kadar çok güvenen bir lider bugüne kadar yeryüzüne gelmemiştir. Liderine güvenen ve inanan bir halk ölümden korkmaz. Çanakkale meydan muharebesinde “Size savaşmayı değil, ölmeyi emrediyorum” diyen bir lidere inanan ordu o inanç sayesinde savaşı kazanmıştır.

Tam Bağımsız Türkiye diyenlere selam olsun.