YETER…

Geçen hafta sonu Kocaelisporumuzun maçını izlemek için plan yapmıştım. Maçın pazartesiye alınması beni Süper Amatör Play-Off maçlarını izleme fırsatı yakalamama sebep oldu. Aslanbey Stadı, Köseköy Ateş, Çayırova spor maçıyla güne başladım, sonrası Derince Stadı’nda, Bağdat Spor maçını izledim. İyi ki gitmişim iyi ki izlemişim, çok heyecanlı, çok arzulu, coşkulu iki maç izledim. Bütün kulüp yetkililerini tebrik ederim. Maçlarla ilgili yorum yapmak, analiz yapmak istemiyorum. Çünkü ana konumuz Kocaelispor.

Çok şey yazmak istiyorum ama duygularımın esiri oluyorum, farkında olmadan çünkü İsmet Paşa Stadı’na çocuk yaşlarda demirlere tırmanarak kaçak giren, hafta sonları babam haydi maça gidiyoruz dediği zaman heyecandan yerinde duramayan biri olarak şimdiye kadar yazmak istemedim. Ama pazartesi ligin sonuncu takımı Pazar’a puan vermesi beni ve tribünde futboldan anlayan anlamayan kim varsa gerçekten hepimizi çileden çıkarmıştı.

Artık isyanımı yazmak istedim. Maç akşamı yazacaktım ama duygularımın esiri olduğumu anladım içimden. Dedim ki Erkan bekle, iki gün sonra yazarsın.

Ve zaman beni biraz daha mantıklı düşünmemi sağladı, böylece daha sakin bir kafayla yazmaya başladım.

İlk önce hocamız Fırat Hocam’la başlamak istiyorum.

Geçen seneden beri takımın basındasınız ve kendinizi aynanın karsısına alıp, ya ben ne yapıyorum? Türkiyenin sanayi başkenti, emekçi kentine geldim. Para desen para. Şöhret desen Şöhret, Taraftar desen Taraftar. Başarılı olmam için bana her şeyi veriyorlar ve ben başarısızım, ne yapmam lazım diye kendi kendine konuşmadın mı, veya akıl alabileceğin birileri yok mu?

Yapma hocam, etme hocam, bu şehri futboldan soğutma, incitme, küstürme. Bırak lütfen daha fazla rezil olmadan bizleri sevdamızdan ayırmadan lütfen bırak. Teşekkür et, bana her şeyi verdiniz, ben başarısız oldum, hakkınızı helal edin diye vedalaş. Olmuyor hocam zorlamanın bir anlamı yok, buna sansızlık mı dersin, becerisizlik mi dersin, ne dersen de, treni kaçırmadan vedalaş. Yoksa çok büyük sıkıntılar bekliyor bizi. Bir yıl daha bekleyemeyiz.

Başkanlarımıza seslenmek istiyorum: Tahir başkanım, Engin başkanım, iyi niyetli olduğunuzu ve çok fedakarlık yaptığınızı, hatta her şeyi yaptığınızı görebiliyoruz. Lütfen etrafınızda futboldan anlayan en yakın kim varsa danışın, boşuna bir yılımız, paramız boşa gitmesin. Yoksa yine hüsrana uğrayacaksınız. Her şey ortada neyi bekliyorsunuz ?..

Pazar maçını teknik açıdan yazarsak; Nerden başlasam diye düşünüyorum da, yazacak çok şey var. Sabaha kadar yazarım, bölge bölge… Çok ayrıntıya girmek istemiyorum…

Kısaca taktik yok, orta sahamız yok, duran top çalışmamız yok. 3.bölgede hücum varyasyonları yok. Defansımız çok ağır. Santrfor yok.

Sporcu kardeşlerim şunu iyi bilin, burası Kocaeli, az çok herkes futbolu biliyor. Çünkü çok yetenekli, değerli, kaliteli yıldız oyuncular gördü bu şehir, çok kaliteli antrenörler gördü. Taraftarı kandıramazsınız, lütfen sahada ona göre oynayın, o formayı giyiyorsanız, terinizin son damlasına kadar hakkını vereceksiniz. Ego, kapris, küsmek, o forma üzerindeyken yapamazsın.

Aklınızı başınıza alın, sizin bireysel yetenekleriniz ile bu takım şampiyonluğa oynuyor. Kendinize çok iyi bakmak zorundasınız. Arkadaşlar…

Zirvenin manzarası çok büyülüdür, çok güzeldir anlayamazsınız rüzgarın sert estiğini. Havası sert olur. yaşaman için, zirvede kalman için oralarda, cesaretin olması lazım. Özverin olacak, inancın olacak, zirvede yanındakilere sıkı sıkı tutunmak zorundasın. Güvenmek zorundasın. Yoksa bir fırtınada bakmışsın aşağılardasın…

Ona göre…

Ona göre…

Bizleri üzmeyin artık…