İKİ DAKİKADA İKİ PUAN

Güzel bir seri yakalayan Kocaelispor’umuzun belki zorlanacağını ancak yine de seriye devam edeceğine inanarak tribündeki yerimi aldım.

Tahmin ettiğim gibi karşımızda dişli bir rakip vardı ve Kocaelispor’un her gol girişimine karşı aynı refleks ile mukabele etti.

Önde bastılar, sahaya iyi yayıldılar ve Kocaelispor’un oyununu bozmak için ellerinden geleni de yaptılar.

Ne var ki, Kocaelispor iyi organize olması, bu ligin en iyilerinden biri olması faktörlerine seyirci desteği de eklenince, oyun üstünlüğü bariz bir şekilde bizde idi.

Yazımın başında da ifade ettiğim gibi, dakikalar ilerledikçe galibiyete olan inancım daha da arttı.

Nitekim Daniel Candeias’ın harika golü geldi.

Dikkat ettiniz mi bilemem, Gençlerbirliği takımı bu golün ardından beraberlik için baskı dahi kuramadı.

Oyunu oynayan ve golü kovalayan yine Kocaelispor’du.

İkinci yarı da fazla değişen bir şey olmayınca, galibiyete olan inancım daha da arttı.

Sadece rahatlamak adına ikinci golün gelmesini bekliyordum.

Uzatmayalım, ikinci golün ardından nerede ise maç bitti derken...

İki dakikada iki gol yedik ve iki puan gitti.

O dakikaya kadar Gençlerbirliği takımının bariz bir gol pozisyonu dahi yoktu diyebiliriz.

İnanın, yazık oldu.

Maçın ardından yakın çevremde Ertuğrul hocanın yaptığı değişikliklere serzenişler oldu ama, bu konuya girmeyeceğim.

Ya da şu futbolcumuz iyi idi, şu kötü idi, oynayan, oynamayan futbolcu konularına da girmeyeceğim.

Ben yenen iki golü şanssızlığa bağlıyorum.

Ya da futbol kazası olarak görüyorum.

Üstün oynadığımız maçta, sonuna kadar hak ettiğimiz bir üç puanı alamadık ve futbolda bunlar var.

O yüzden kötümser bakmıyorum.

Sadece kaçan iki puana üzülüyorum.