ÖYLE Mİ,  BÖYLE Mİ ?

Toplumda haddini bilmemezlik almış başını gidiyor.

Her vesileyle her işine gelenin “hukuka, hukuk devletine…” vurgu yaparak, sanki hukuk bilgini imiş gibi ileri gerekli konuşmalarını hadsizlik” olarak düşünüyorum

Şimdi diyecekler ki, biz, hukuku, hukuk devletini değil, hukuka ve  hukuk devletine uygun olmayan uygulamalar hakkında konuşuyoruz.

Hayır efendim, onun hakkında da her önüne gelen konuşamaz. Konuşmaya kalkışırsa işte onlar da bilerek veya farkında olmadan hukuku ihlal eden davranışlar içerisindedir.

Lafı uzatmadan sadede gelelim. 

Hukuk kuralları vardır. Yürürlükte olan kanunlar vardır. Geçerlidir. Uyulması zorunludur!

Kişiye göre, işinize geldiği gibi, siyasi görüşünüze, kendi kafanızda yarattığınız anlayışa, işinize geldiğine göre hukuk yoktur.

**

Örnekseyecek olursak : 5237 Sayılı Türk Ceza kanunun 62. Maddesi  hakkında olur olma konuşulan kanun hükümlerinden birisidir.  Başlığı da “takdiri indirim  nedenleri ”dir. 2. Fıkrasında “Takdiri indirim nedeni olarak, failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri  gibi hususlar  göz  önünde  bulundurulabilir” diyor.

Dikkat ederseniz  takdiri indirim nedenlerinin neler olabileceği  sınırlı bir şekilde   sayılmamış örnekler şeklinde  düzenlenmiştir.

Mahkeme heyeti/ hakimi olayın nedenini, suçun işleniş biçimini, sanığın olay öncesi geçmişteki davranışlarını, olay sonrasındaki tutum ve davranışlarını, sanığın ikrarı, duruşmalardaki tutum ve davranışları ve benzer durumları gözlemleyip değerlendirerek, hak, adalet ve nesafet  kurallarına uygun bir değerlendirme yapılarak uygulanmasına veya uygulanmamasına  karar verilir. Bu hususta bir yanılgı olup olmadığının aşamalarda istinaf ve  Yargıtay tarafından denetleneceği de kuşkusuzdur.

Şimdi kalkıp özellikle yazılı ve görsel medyada yok efendim, “kravat takmış, takım elbise giymiş, boyun bükmüş, onun için indirim uygulanmış…”  gibi olur olmaz  söylemlerle yargı kararlarına dil uzatmak, hukuki ehliyete sahip olmayan kişilerin haddi değildir. Dosya içeriğini görmeden, duruşmaları bire bir yaşamadan böyle bir ahkam kesmek” abesle iştigaldir”

**

İkinci bir örnek: “İyi hal”.

Beğeniriz beğenmeyiz. Düşüncem şu şekildedir. Olan kanunlarla gereken hukuki uygulamaları yapmak. Diğer yandan olması gereken bakımından gerekli hukuki düzenlemelerin hayata geçmesi için çaba  göstermek. Bu yolda katkı sağlamak ehliyetine sahip olmayanların “hariçten gazel okumaları” hoş bir durum değildir.

Bu konuda sadece düşünce ve görüş bildirebiliriz, öneride bulunabiliriz. Ama kanunun uygulanması esasları hakkında  konuşmak haddimiz değildir. Kanunu uygulayanların uygulamada bir yanlışlığı varsa onu dile getirebiliriz. O kadar.

İyi hal’in uygulanmasını kişiler göre değil, kimler hakkında hangi koşullarda kanunun getirdiği hükümlere bakmak lazım. Anayasanın eşitlik prensibi işinize geldiği  zaman uyup, gelmediği zaman uymama lüksünüz olan bir hüküm değildir.

Dosyanın içeriğini bilmeden, kalkıp öyle böyle laf etmek hukukun hakkaniyetle uygulanmasına katkı sağlamaz. Aksine hukuka olan güveni aşındırır.

Bir fıkra ile bağlayalım.

Şehirdeki kadastro çalışmalarında, teknisyen üç ayaklı dürbünü kurmuş kendince, ölçümler yapıyor.

O sırada oradan geçmekte olan bir kişi adamın yanında durmuş, dikkatle yaptıklarını izliyor.

Dikkatini çekmiş. Hayrola hemşerim ne bakıyorsun deyince, merak etim oradan ne örüyorsun, ben de bakabilir miyim?

Sormuş, sen  ne iş yaparsın?

Kadın doğum doktoruyum.

Peki sen işini yaparken ben  gelip ne yapıyorsun diye bakabilir miyim?

Lütfen işi hukuka, kanunlara ve  hukukçulara  bırakalım…