G u r u r…

Günlük yaşamda sıklıkla kullanılan gurur,  Türkçede iki farklı anlam ifade eden bir sözcüktür. Olumsuz ifadesi basit tanımıyla kibir, kendini beğenme anlamlarına gelir. Olumlu ifadesi ise övünme, övünç anlamına… Çeşitli sözlüklerde “ kendini beğenme, çalım, övünme, kurum “ gibi anlamlarla izah edilen bu hal, devamında büyüklenmek, övünmek, kurumlanmak… Gibi halleriyle gururlanmak olarak karşımıza çıkar. Kendini beğenmek, büyüklenmek, kurumlanmak anlamları ile ilgili durumlara bir bakalım. Kendisinin, içinde yer aldığı topluluğun, yakınlarının verdikleri hizmetler, elde ettiği başarılar, bu başarıların doğurduğu olumlu sonuçlar; İnsanın gururlanması için önemli ve yeterli sebeplerdir…

Hak edilmediği halde gururlanmak hiç de iyi bir şey değildir! Ortada hak edilen bir gurur vesilesi olmalı ve bu da yeterli ölçüler içerisinde kalmalıdır. Şımarıklığa yol açmamalıdır. Bir vesileyle elde ettiğin gururu bir rozet gibi, yakana, bir madalya gibi boynuna takıp sürekli onunla ortalıkta paye aramaya, onunla kendine bir pay çıkartmaya  kalkışırsan kısa zamanda  değersizleşir   alay konusu olursun…   Gururlanmayı hak ettiğin ölçüde  ne kadar  tevazu sahibi olabilirsen, hak  ettiğin gururu o kadar      anlamına  yakışır biçimde  taşıyabilirsin…

Birileri ile  gurur duymak. İşte  bu konu bir  hayli  düşündürücü… Kiminle,  hangi nedenle gurur  duyacaksın ? Duyduğun bu gururun  toplum değerleri açısından geçerliliği ne  kadardır ?   Son zamanlarda  pek  görünmese de,  yakın geçmişte hoş olmayan bir  moda  oluşmuştu.   Ne  derecede   olumlu olduğu konusunda  bir  bilgi veya kanaat olup olmadığına  belli olmaksızın ,   her hangi bir nedenle  Toplum önüne  çıkmış insanların  arkasında  toplanan üç beş kişi  hep bir ağızdan   bağırıyordu; “ Türkiye  seninle  gurur duyuyor !”    Şahsen  bende  öyle bir olumsuz  bir etki yaratmıştı ki, binlerce  kez  hak ettiğim bir nedenle  bile  olsa  benim için  “ Türkiye   seninle  gurur duyuyor”  şeklinde  bağıracak olsalar, adeta  hakaret kabul eder  duruma  gelmiştim, HALEN DE  AYNI DÜŞÜNCEDEYİM. Gürkiyenin gurur duyacağı bir insan olmak  o kadar kolay mı ?

  Kendini bir  matah sanıp gururlanmayı adet edinen, yaşam tarzı olarak kabul edip   sürdüren, eskilerin söylemiyle “ tükürüğü omuzdan atan “ İnsanların  toplum içerisinde  uzun süreli olarak sevilmeye  devam  edeceklerini de  düşünmüyorum.  Hatta  hoş karşılanmadıklarını, sevilmediklerini görüyorum. Her şey gibi o da  bir yerden sonra “kabak tadı “ verir. Aslolan tevazudur…  Şimdi burada  herkesin kendisine  sorması lazım !  Geçen ömrümde  gururlanmama neden  olacak ne  yaptım  ve halen de bu  kendimle  gurur duyabileceğim bir halde miyim ?

İnsanlığa, Ülkemize katkı sağlayacak davranışlarıyla   övülmeyi, dolayısyla  gururlanmayı  hak  eden insanlarla  ne kadar beraber   hareket edebildim,  hangi olumlu işlerin içerisinde oldum ne katkı sağlayabildim?

Kendi imkanlarıyla, verebileceklerini vermeyen,  bir takım hırs  ve inatlarla  olmayacak  hallerin    doğmasına  katkı sağlayan ve yarattığı olumsuzluklara  rağmen hatasını kabul etmeyip  anlamsız bir şekilde ısrar  ederek   devamına    sebebiyet veren,   İnsani ölçüler içerisinde insanların zarar görmesine  neden olan insanlar için  gurur  söz konusu olabilir mi ?  

Varlığınla, emeğinle, düşünce ve davranışlarınla  İnsanlığın bir gününü aydınlatacaksın ki;  Gururlanmaya  hakkın olacak. İşte o zaman  “Türkiye  seninle  gurur duyacak “. Gerisi tıraş…