Mizah…

Her babayiğidin harcı değildir. Birçok insan kendisinde mizah yeteneğinin olduğunu  zanneder. Yaradılıştan  mizah ustalarının yeri ayrı. Çoğunlukla kendine dikkat çekmek odaklıdır, ama varsın olsun; onu da, insanlara mutluluk verebilmek, birlikte mutluluk yaşayabilmek ya da bazı konulara dikkat çekebilmek yolunda iyi niyetli bir çaba olarak kabul edelim…    

Mizahi düşünmekle yazmak ya da anlatmak da aynı şey değildir. Her birisi ayrı bir yetenek ister. Olaya anında adapte olacak pratik zeka ister. Olayın içindeki mizahi temayı anında bulup, olayla özdeşleştirerek ortaya çıkaracak espri zekası ister… 

Durup dururken ilgili yada ilgisiz  mizah da yapılmaz. Yapılsa da bir şeye benzemez. Yeri gelecek o an yaşanana yahut konuşulana uyacak ki keyfi olsun. Yoksa hani şöyle “ Sak üstünde  damdağan, kaz beline  vurmayı” gibi olur… O halde mizah yapabilmek her şeyden önce pratik ve kıvrak zeka en önemlisi de kültür ister! 

Düşündüklerinizi sözle anlatabilir ya da yazıya dökebilirsiniz. Söz ya da yazı hangisi olursa olsun mizah yolu ile anlatmanın en etkili yol olduğu  hatta bir silahtan bile daha etkili olduğu kanısındayım. Akılda daha çok yer edip kaldığına ve yeri geldiğinde kolaylıkla hatırlandığına inanırım… 

Malzemesi genellikle; olumsuzluklar, şaşkınlıklar, yetersizlikler, olağan dışı  ya da beklenmeyen olaylar, düşüncesizlikler, düşünememezlikler, söylenen sözler, sakarlıklar… olabilir. Önemli olan  gülümsetebilmek, gülümsetirken düşündürebilmek ve  hatta  örnekleyip bir şeylerden ders  çıkarabilmek  için yerini bulsun… Hani tabir  caiz ise “ cuk  otursun.” 

Mizah yapabilmek her ne kadar özel bir yetenek gerektiriyor olsa da yeterli bir eğitim olmazsa olmaz. Peki mizahın muhatapları nasıl olmalı? İşte bu sorunun cevabı bir hayli zor. Anlayacak düşünce kapasitesi ister,  hoşgörü sahibi olmayı ister, keyif almayı becerebilmek ister, açık fikirli olmak ister, tevazu sahibi olmak ister; velhasıl  olgun insan olmak ister ! 

**

 Bugünlerde bir konu var ki, bir hayli mizahi yaklaşıma ve söyleme  malzeme oldu. Ay’a gidiyoruz! Hadi bunu da mizaha  vuralım… 

 Uluslararası uzay çalışmaları komisyonu, ülkelerin  uzay ve  gezegenler  üzerindeki  çalışmaları hakkında   bilgi alış verişini sağlamak üzere bir toplantı düzenlemiş. 

 Toplantıda  ilk önce  Amerikalıya  sormuşlar.  Sizin uzay ve gezegenler konusundaki çalışmalarınız  nasıl gidiyor? 

Cevap: Biz  Ay’a gittik. Şöyle bir  gezindik, etrafı kolaçan ettik. Baktık ki orada hayat  yok.  Bayrağımızı diktik. Dönüp geldik. Şimdi başka  gezegenler üzerinde çalışmalar yürütüyoruz… 

Rus temsilcisi:  Biz de onlardan  kısa bir müddet sonra  Ay’a  gittik. Onların bulamadığı bir şey varsa biz bulalım diye gezinip dolaştık araştırdık. Baktık ki değişik bir şey yok. Biz de  bayrağımızı dikip döndük. Araştırmalarımızı başka gezegenler üzerinde yoğunlaştırıyoruz. 

Uzatmayalım, sıra  bizim temsilcimiz  Temel’e  gelmiş. Ona da  aynı  soru  yöneltilince, Temel; Biz çalişmalarumuza  başladuk. Kismet olursa  2023 yilinda  Cüneş’e gidecoğuk… deyince  salonda bir şaşkınlık ve sessizlik olmuş.  Herkes durup birbirine bakarken;  Heyet başkanı dayanamayıp sormuş.  

Temel efendi,  Güneş  ateş ve ışık kaynağı,  şimdilerde elimizde olan bilgilere  göre ona  yanaşmak bile mümkün değil, yanmayasınız;  Güneş’e  nasıl gideceksiniz ? 

 

Temel:  Hiç kafanuz  çalişmayi, biz Cüneş’e   hava kararduktan sonra  akşam serinluğunde  gideceğuk…