LEBA LEP !

Dünyanın başına dert olan salgın musibetinden ülkemiz de nasibini aldı. 

Bu musibetten kurtulmak için ülke çapında yoğun bir çaba gösterildiği yadsınamaz bir gerçek. 

Bu musibetin üstesinden gelebilmek için alınan tedbirlerin en yoğun şekilde zahmetini çekenler, üstün fedakarlıklarla çalışanlar hakkını ödeyemeyeceğimiz sağlık çalışanlarıdır!    

Diğer yanda bire bir  asıl muhatabı ve tedbirlerin getirdiği zorluklara katlanmak zorunda olan, halk.   

Halkın yaşam biçimlerini ve ekonomik durumlarını doğrudan etkileyen zorunlu tedbir uygulamaları var. 

Bu tedbirlerin  uygulanması iş hayatımızı, çalışma hayatımızı ekonomik olarak doğrudan doğruya zorlaştırdı, zorlaştırmaya da devam ediyor.  

Esnafımız, tüccarımız, iş adamımız, velhasıl her kesimden çalışanımız, iş bulamayıp da ya da işten çıkartıldığı için işsiz olanımız…  Mağdur olduklarını dile getiriyorlar. Bu mağduriyetleri  bizler de açıkça görüyor, hatta birlikte yaşıyoruz. Önemli bir bölümü yok olmak tehlikesiyle karşı karşıya… Yükselen feryatlar ve her gün gözümüzün önünde  olan olaylar başka  söze gerek olmaksızın durumu anlatıyor… 

Aslında uzayıp gider de, buraya kadar kısaca durumu özetlemiş olalım. 

Bu musibeti atlatmak için katlanmakta olduğumuz zahmetlere kimler ne kadar katlanıyor? 

Alınan tedbirler kimler tarafından, kimlere  karşı  nerelerde  nasıl, ne  ölçüde  uygulanıyor ya da uygulanmıyor? 

İşte bu soruların cevabı can sıkıcı ! 

Son günlerde gündemden düşmeyen ve haklı olduğunu düşündüğümüz yoğun bir eleştiri var. Nedir o  Efendim, esnafın iş yerleri, ekmek tezgahları sosyal mesafe  tedbirleri kapsamında kapalı. İnsanlarımızın yaş sınırlamaları nedeniyle sokağa  çıkmasında  can  sıkıcı  bir dizi  kısıtlamalar var… 

Ama gel gelelim ki İktidar partisi AKP’nin  illerde yaptığı parti kongrelerinde ve kendilerinin kabul ettikleri   cenaze törenlerinde  bu tedbirlerin  zerresi yok. Hatta o kadar ki, tedbirleri yok sayan bir tablo ile karşı karşıyayız. 

Hatta  Cumhurbaşkanı  kürsüdeki konuşmasında  bu doluluktan “ salon leba lep dolu “ diyerek  övgüyle ve  büyük bir  memnuniyetle  söz ediyor. Cenazede hazır kalabalığı  bulmuşken  mikrofonu eline  alıp hitap ediyor… 

İşte işin can alıcı kısmı burada! 

O kongrelere, cenaze törenlerine katılanlar  kimler? 

Ya  senin yakının, akraban, arkadaşın, yakının,  hemşerin ; ya da benim ! 

Aralarında  dükkanım  kapandı, aç kaldım, batıyorum diye  ağlaşıp feryat eden esnaflar örneğin,  lokantacılar, kahveciler,  kafeteryacılar yok mu ?  var ! 

Hürriyetim kısıtlandı, sokağa  çıkamıyorum, evde kapalı kaldım. Bunaldım diyenler var mı?  var ! 

Battım, bittim, öldüm diyen iş adamları var mı? var! 

İşten çıkarıldığı ya da iş bulamadığı  için işsizlikten  feryat edip ortalıkta yana yakına  dolanan işsizler  yok mu? var! 

Peki bunlar varsa kongreyi yapan partinin günahı var da, o kongreye katılan yukarıda  saydıklarımız  sütten çıkmış ak kaşık mı, hiç mi kusurları yok ? 

Niye demiyorlar ki, sosyal mesafe ve benzeri bir sürü kısıtlama getirdin, şimdi niye  ihlal ediyor, ettiriyorsun?   

Sokağa çıkma kısıtlamaları  ile   ne diye  bizi yarı açık cezaevi misali evlerimize  kapatıyorsun?   

İş yerlerimizde tezgahlarımızda   üç beş kişi bir araya  gelmemize   işimizi yapmamıza  izin yok. Pandemi nedeniyle  işsiz kaldık, İşsizlikten kırılıyoruz… Bize gelince  tedbirler  var, kongrelere  gelince  niye  yok ? 

Senin koyduğun ve  zorunlu kıldığın tedbirleri  kongre  nedeniyle  yok  saydığın  için biz de  kongreye gelemiyoruz, ya da  gelmiyoruz…  Diyen var  mı ? Yok ! 

O halde vıdı vıdı etmenin bir anlamı yok,  Herkes işine  bakacak, oturduğu yerde  oturacak…