Allah’ım…
Diyorlar ki, sen yokmuşsun… (Ateist)
Kimileri diyor ki, varlığın ve yokluğun onları pek ilgilendirmiyormuş… (Agnostik)
Kimileri de “Olup olmadığını araştırmam, bilirim ki o var” diyor… (Deist-Teist)
Bu insancıklar, her sabah rahat yatağından kalkıyor, senin rızanı ve verdiğin rızkı kazanmak için yollara düşüyor…
Ekmeğini kazanırken…
Senin yarattığın kaza ve kaderinle…
Yangın söndürme sırasında ölüyor…
Uçak, tren, gemi, at arabası kullanırken ölüyor…
İnsanları sevdiklerine ulaştırırken ölüyor…
Herkes evine gelen nimetlerinden yararlansın diye, yük taşırken ölüyor…
Hastalıktan ölmesin diye, kendi ölüyor…
Senin yaşam verdiğin kadınlar ölmesin diye, öldürenleri engellerken ölüyor…
Sen dedin ki “Sakın zulmedenlere meyletmeyin; sonra size ateş dokunur (cehennem de yanarsınız)"
Onun için biri, başka birini öldürürken, öldürmesin diye, kazayla katili öldürüyor, hayatı sönüyor…
Yaşarken ölüyor…
Ama onurlu ve kahraman gibi…
Yanıyoruz…
Nefes alamıyoruz…
Boğuluyoruz…
Sen bizim hesabımızı zorlaştırma…
Amin…